Συνέντευξη με το Κωνσταντίνο Πολύζο
Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Πολύζο
Από τον Βασίλη Χάγιο
Ο ταλαντούχος και ταχύτατα ανερχόμενος ηθοποιός Κωνσταντίνος Πολύζος μιλάει στο www.theartproject.eu για τα δυο έργα στα οποία πρωταγωνιστεί αυτή τη περίοδο. Την βραβευμένη πολιτική σάτιρα του Μαλαισιανού συγγραφέα Kee Thuan Chye «Κάθαρση Τώρα» και την φαρσοκωμωδία του Άγγελου Δεληκάρη «Ping Pong». Ευρηματικός, αεικίνητος, με θεατρική και τηλεοπτική πείρα, ο Κωνσταντίνος περνάει με ευκολία από την κωμωδία στο δράμα.
«Κάθαρση Τώρα»: Το βραβευμένο έργο σε μετάφραση και σκηνοθεσία της Μαργαρίτας Δαλαμάγκα-Καλογήρου παίζεται ήδη κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00 στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα». Εσείς υποδύεστε τον Υπουργό πληροφοριών. Ποια στοιχεία του ρόλου εξυπηρετούν το μήνυμα του συγγραφέα;
Το πως ένας άνθρωπος μπορεί, σ’ ένα σαθρό πολιτικό σύστημα, ακόμη και χωρίς κανένα υπόβαθρο, καμία επιστημονική κατάρτιση, να φτάσει σε μια υψηλόβαθμη θέση. Αρκεί να λέει διαρκώς όσα θέλει να ακούσει ο προϊστάμενος του. Αυτό είναι ένα φαινόμενο παγκόσμιο που το βιώνουμε και στη χώρα μας. Διαπιστώνω ότι αυτό το έργο, παρόλο που διαδραματίζεται στη Μαλαισία, έχει πολλά κοινά στόιχεία με την ελληνική κοινωνία. Τον συυγγραφέα δε τον γνώριζα, έμαθα ότι είναι ακτιβιστής, ότι έχει αυτοεξοριστεί και έχει λογοκριθεί πολύ. Είναι γνωστό ότι και μέσα από την δημοκρατία πολλοί άνθρωποι έχουν εκμεταλλευτεί την θέση τους, όπως ο Υπουργός πληροφοριών.
Τι καταγγέλει ο συγγραφέας μέσα από το έργο και με ποια μέσα το καταφέρνει;
Καταγγέλει μια κοινωνική κρίση που υπάρχει. Δείχνει πως μπορεί να διαλυθεί μια σχέση, όπως μια φιλία ή ένας γάμος. Δείχνει πως μπορεί να καταστραφεί μια ολόκληρη χώρα. Ο συγγραφέας εμπνεύστηκε το έργοαπό προσωπικά του βιώματα στη Μαλαισία.
Είναι μια πολιτική σάτιρα ή μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε και αλλιώς;
Δεν συμφωνώ απολύτως με τον όρο πολιτική σάτιρα. Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε ανεβάσει την παράσταση είναι σατιρικός. Το κείμενο είναι πολύ σοβαρό. Είναι κυρίως μια κοινωνική σάτιρα. Θίγει σοβαρά ζητήματα κάποιες φορές με κομψό τρόπο και κάποιες άλλες με ευθύ τρόπο. Είναι ένα κείμενο που μπορεί να ταρακουνήσει πολύ κόσμο.
Για ποιο λόγο να έρθει κάποιος να δει την παράσταση;
Καταρχάς, είναι ένα επίκαιρο και διαχρονικό έργο. Οι άνθρωποι είμαστε γενικά ιμπεριαλιστικά όντα. Είναι μια σοβαρή προσπάθεια όλων μας, που αξίζει να έρθει κάποιος να την δει. Γενικά γίνονται καλές δουλειές και θεωρώ ότι αυτή η δουλειά είναι πολύ καλή, σε μια περίοδο που δεν ανεβαίνουν πολλές παραστάσεις. Το κείμενο αυτό έχει νοήματα να σου προσφέρει. Μπορεί να σε προβληματίσει και ίσως να σε αφυπνίσει.
Στην παράσταση βλέπουμε τον Υπουργό πληροφοριών να φτερνίζεται και να κατουριέται μπροστά στον πρωθυπουργό. Τόσο πολύ φοβάστε τον πρωθυπουργό και γιατί;
Εγώ προσωπικά δεν φοβάμαι κανέναν πρωθυπουργό(γέλια). Ο ρόλος είναι έτσι, δηλαδή να φοβάται. Ο συγγραφέας θίγει τον φόβο μέσα από αυτό τον ρόλο, δηλαδή την φοβία που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος απέναντι στον ανώτερο του. Το φτέρνισμα δεν το είχε και το απέκτησε κατ΄εντολή για να μπορεί να μυρίζεται τα πάντα.
Πως ξεκινήσατε να ασχολείστε με το θέατρο;
Εγώ είχα την τύχη να συλληφθώτην περίοδο που η μητέρα μουήταν φοιτήτρια στο Εθνικό θέατρο. Δεν το εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα του ηθοποιού, εξαιτίας μου. Όλα τα αγόρια τα έγραφαν οι γονείς τους στο ποδόσφαιρο ή στο μπάσκετ, εμένα η μητέρα μου με έγραψε σε ηλικία οκτώ ετών στο θέατρο. Φυσικά δεν ήξερα τι είναι θέατρο και τελικά διαπίστωσα ότι μου άρεσε, γιατί όλα αυτά που έκανα στο σπίτι μου, μπορούσα να τα κάνω μπροστά σε κοινό. Η απόφαση του να γίνω ηθοποιός είχε παρθεί από πολύ μικρή ηλικία. Από την ηλικία τν δεκατεσσάρων ετών προτεραιότητα μου ήταν οι πρόβες και όχι τόσο το σχολείο. Τελειώνοντας το σχολείο, έδωσα εξετάσεις σε πολλές δραματικές σχολές και γενικά είχα μια κακή νοοτροπία για το θέατρο, γιατί περίμενα να παίξω αμέσως, αλλά στη πορεία βρήκα τον δρόμο μου.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε μια συνεργασία;
Αρχικά, το πρώτο πράγμα που με ενδιαφέρει, είναι να μην θίγομαι ηθικά. Από εκεί και πέρα παίζει σημαντικό ρόλο το καλλιτεχνικό κομμάτι και τέλος το οικονομικό κομμάτι, γιατί η υποκριτική είναι ένα επάγγελμα και πρέπει όλοι οι ηθοποιοί να πληρώνονται. Υπάρχουν πολλοί ηθοποιοί που δουλεύουν, χωρίς να πληρώνονται, αυτό για εμένα πρέπει να αλλάξει άμεσα.
Επίσης,έχετε συμμετάσχει στη τηλεόραση, όπως στις «Γοργόνες» και στη «Πολυκατοικία». Μιλήστε μας γι΄αυτό. Πως βλέπετε την κατάσταση σήμερα;
Η αλήθεια είναι πως ήμουν τυχερός, γιατί πέτυχα την καλή εποχή της τηλεόρασης. Μπήκα στην τηλεόραση στην ηλικία των είκοσι. Αυτό που έχω αποκομίσει πέρα από κάποιες γνωριμίες είναι ότι έμαθα πως να στήνεσαι απέναντι από την κάμερα. Στις δραματικές σχολές αυτό δε διδάσκεται. Με βοήθησαν πολύ οι σκηνοθέτες, διότι εγώ ήμουν πολύ εκφραστικός ως ηθοποιός και αυτό στη κάμερα πρέπει να ελαττωθεί πάρα πολύ. Στο θέατρο βέβαια είναι προσόν, αλλά στη τηλεόραση είναι μειονέκτημα. Αυτό βέβαια μου χρησίμευσε στο θέατρο και γενικά έμαθα πολλά από την τηλεόραση. Η αλήθεια είναι πως δεν παρακολουθώ καθόλου τηλεόραση και ξέρω ελάχιστα πράγματα και ο λόγος είναι γιατί λίγα πράγματα με εκφράζουν. Υπήρξαν προτάσεις,αλλά δε με συνέφεραν οικονομικά και καλλιτεχνικά. Αν έρθει μια πρόταση, η οποία έχει αυτά τα δυο στοιχεία φυσικά και θα την αποδεχτώ. Τελευταία γίνονται πράγματα στη τηλεόραση και αυτό είναι ευχάριστο και μπορούν να γίνουν και πολύ καλές παραγωγές, χωρίς να υπάρχει πολύ υψηλό budget, όπως γινόταν παλιά.
Εκτός από το «Κάθαρση Τώρα», συμμετέχετε και στη παράσταση «Ping Pong». Μιλήστε μας γι΄αυτό.
Είναι μια φαρσοκωμωδία, σε κείμενο και σκηνοθεσία Άγγελου Δεληκάρη, ο οποίος είναι ένας νέος ταλαντούχος συνάδελφος. Εκεί υποδύομαι έναν επιθεωρητή. Παίζουμε στο «Χώρο Τέχνης Ασωμάτων» κάθε Δευτέρα στις 21.00. Είναι μια τελείως διαφορετική παράσταση, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό δε σταματάς να γελάς. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που συμμετέχω σε αυτή τη παράσταση. Παίζουν επίσης ο Άγγελος Δεληκάρης, ο Ηλίας Μιχαήλ, η Άννα Βασιλείου, ο Τάσος Περάκης, η Δήμητρα Κωνσταντίνου και η Αφροδίτη Γεροκωνσταντή.
