Συνέντευξη με το Γιώργο Νούση
Συνέντευξη στο Γιώργο Νούση
Από τον Βασίλη Χάγιο
Συναντήσαμε τον ταλαντούχο ηθοποιό Γιώργο Νούση και μας μίλησε για την παράσταση «Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν», που παίζεται στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα», αλλά και για τα μελλοντικά σχέδια του.
Σας βρίσκουμε στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα» στη παράσταση «Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν». Μιλήστε μας για το έργο, αλλά και για την συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη Δημήτρη Μυλωνά.
Το έργο «Διασκεδάζοντας με τον κύριο Σλόουν» του Joe Orton, είναι μια μαύρη κωμωδία που καταδεικνύει και σαρκάζει τον συντηρητισμό, από τον οποίο όλοι πάσχουμε με έναν τρόπο, καθώς και τα παράγωγά του. Με τον Δημήτρη Μυλωνά, η συνεργασία κύλησε υπέροχα, είμαι πολύ ικανοποιημένος. Είναι ενθουσιώδης και παθιασμένος με τη δουλειά του και αυτό μου αρέσει. Θα συνεργαζόμουν πάλι μαζί του με χαρά.
Πείτε μας λίγα λόγια για τον ρόλο σας.
Ο Σλόουν είναι ένας νέος που μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο και διεκδικεί με ότι εφόδια διαθέτει το δικαίωμα σε μία καλύτερη ζωή, λέγοντας “καλύτερη ζωή”, εννοώ τη ζωή που θα φανταζόταν ένας νέος μεγαλωμένος σε ορφανοτροφείο και κατ επέκταση όντας βρισκόμενος στον πάτο της κοινωνικής διαστρωμάτωσης.
Η συγκεκριμένη παράσταση θίγει ένα ταμπού για την κοινωνία μας, την ομοφυλοφιλία. Πιστεύετε ότι είναι επίκαιρο το έργο; Ποια στοιχεία το καθιστούν επίκαιρο;
Αξίζει να σημειωθεί ότι το έργο είναι γραμμένο το 1963, όπου στην Αγγλία η ομοφυλοφιλία είναι παράνομη. Λίγα χρόνια νωρίτερα, ο Άλαν Τούρινγκ είχε καταδικαστεί για ομοφυλοφιλία και κλήθηκε να διαλέξει ανάμεσα σε φυλάκιση και ορμονική θεραπεία. Σήμερα ευτυχώς δεν είναι παράνομη, αλλά δυστυχώς συνεχίζει να είναι ταμπού σε πολλές ομάδες της κοινωνίας μας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το έξης, έχω βάψει τα μαλλιά μου για τις ανάγκες της παράστασης και πριν λίγες μέρες δύο αστυνομικοί έκαναν σεξιστικά σχόλια εις βάρος μου. Το έργο, θεωρώ ότι είναι επίκαιρο, θα μπορούσε να είχε γραφτεί και χθες, και να είναι εξίσου πετυχημένο. Η ιστορία του θα μπορούσε να διαδραματίζεται αυτή τη στιγμή οπουδήποτε.
Στην παράσταση υποδύεστε έναν νέο, ο οποίος έχει διαπράξει ένα έγκλημα. Ο ήρωας νοικιάζει ένα σπίτι και συγκατοικεί με τους ιδιοκτήτες. Τι επιζητά ο συγκεκριμένος ήρωας από την συγκεκριμένη οικογένεια; Θεωρείτε ότι επιζητά αγάπη και θαλπωρή ή εκμεταλλεύεται την οικογένεια με οποιονδήποτε τρόπο;
Νομίζω, ότι ο βασικός λόγος που μένει ο Σλόουν σε αυτό το σπίτι τόσο καιρό, είναι ότι εκεί μένει και ο μοναδικός μάρτυρας του εγκλήματος που έχει διαπράξει.
Στην παράσταση υποδύεστε έναν ομοφυλόφιλο. Πώς το αντιμετωπίσατε στις πρόβες;
Εδώ θα πρέπει να διορθώσω και να πω ότι ο Σλόουν στο έργο δεν είναι ομοφυλόφιλος, αλλά διαθέσιμος και ανοιχτός στο να συνευρεθεί ερωτικά με οποιονδήποτε αν πρόκειται να έχει αντάλλαγμα. Τώρα αν με ρωτάς για τις ερωτικές σκηνές, δεν είχαμε κάποια ιδιαίτερη δυσκολία.
Στο κείμενο του έργου τι σας άρεσε;
Πρόκειται για ένα εξαιρετικό σύγχρονο έργο. Ο λόγος του είναι απλός και άμεσος, το χιούμορ ακραίο, αποτυπώνει την κυνικότητα της εποχής μας, οι χαρακτήρες του είναι όλοι τρισδιάστατοι και ολοκληρωμένοι, και οι συμβολισμοί του φτάνουν μέχρι την αρχαία τραγωδία.
Τη γνώμη έχετε για τους ομοφυλόφιλους; Επίσης, ψηφίστηκε και το σύμφωνο συμβίωσης μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Πείτε μας τη γνώμη σας γι’ αυτό.
Η γνώμη μου για τους ομοφυλόφιλους είναι ίδια με αυτήν που έχω και για τους ετεροφυλόφιλους. Το σύμφωνο καλώς ψηφίστηκε, αν και δεν κατοχυρώνει όλα τα δικαιώματα που όφειλε να κατοχυρώνει ένα “σύμφωνο συμβίωσης” στα μέλη ενός ζευγαριού. Παρόλα αυτά είναι ένα βήμα.
Πώς μπήκε το μικρόβιο της υποκριτικής;
Δεν πιστεύω ότι μπαίνει κάποιο μικρόβιο, όταν είσαι νέος αναζητάς. Κάποια στιγμή, βρίσκεις κάτι και μπαίνεις σε μία δημιουργική αυταπάτη, δηλαδή πιστεύεις και ελπίζεις ότι εμπλεκόμενος σε αυτό μπορείς να αντιμετωπίσεις το χρόνο, μπορείς να υπάρχεις. Τώρα, το γιατί και το πώς εγώ βρήκα αυτή την αυταπάτη στο θέατρο, δεν είμαι σίγουρος, γι΄αυτό θα το πω σύμπτωση.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε μια συνεργασία;
Πρώτα σκέφτομαι τους ανθρώπους- συντελεστές δηλαδή τον σκηνοθέτη και τους ηθοποιούς, αλλά εξίσου σημαντικές είναι και οι συνθήκες εργασίας.
Πιστεύετε ότι το θέατρο «γιατρεύει» τις ψυχές των θεατών; Πως ανταποκρίνεται το κοινό στις παραστάσεις;
Ναι. Δεν είναι τυχαίο που στην αρχαία Ελλάδα, όλα τα θέατρα ήταν κοντά σε Ασκληπιεία. Επίσης είναι ενδεικτικό, ότι στο δυτικό κόσμο, οι άνθρωποι αφιερώνουν 8-10 ώρες την εβδομάδα στο να παρακολουθούν παραστατικές τέχνες (κινηματογράφο, σειρές, θέατρο). Στις παραστάσεις που έχουμε κάνει μέχρι τώρα το κοινό ανταποκρίνεται υπέροχα. Γελάει αρκετά κατά τη διάρκεια της παράστασης, μετά το τέλος της όμως, όσες φορές έχει τύχει να μιλήσουμε με κάποιους από τους θεατές υπάρχει πάντα προβληματισμός πάνω στο ήθος, τον ψυχισμό και τα κίνητρα των χαρακτήρων του έργου.
Ποια είναι τα θεατρικά σας όνειρα;
Κοιτάζοντας τον εαυτό μου, υπάρχουν ρόλοι, συνεργασίες και συνθήκες που θέλω να δοκιμάσω και να δοκιμαστώ. Όμως αυτή τη στιγμή η πολιτική γραμμή που ακολουθείται από το 1ο κιόλας μνημόνιο οδηγεί αναπόφευκτα σε λίγα χρόνια, να υπάρχουν στην Αθήνα, πέρα από το Εθνικό Θέατρο, μόνο 4-5 μεγάλες σκηνές. Τι σημαίνει αυτό χονδρικά; Ότι το θέαμα θα καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο σε βάρος της καινοτομίας, της νεοτερικότητας και της καλλιτεχνικής δημιουργίας στο θέατρο, και επίσης κάτι που έχει ήδη αρχίσει να συμβαίνει είναι πως ηθοποιοί με σημαντική πορεία στο χώρο, δουλεύουν σε κάποιες περιπτώσεις, σε συνθήκες ερασιτεχνικού θιάσου.
Ο χώρος της τηλεόρασης σας ενδιαφέρει; Θα θέλατε να ασχοληθείτε με τη τηλεόραση; Σας έχει γίνει κάποια πρόταση;
Έχω συμμετάσχει σε μια εκπαιδευτική σειρά του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, που προβλήθηκε στην ΕΡΤ1. Υπήρξε μια περίοδος, που μου είχαν γίνει προτάσεις για τηλεοπτικές σειρές, αλλά τότε δε με απασχολούσε καθόλου η τηλεοπτική πραγματικότητα. Τώρα, είμαι πιο ανοιχτός.
Τα προσεχή σχέδια σας;
Καλοκαιρινή περιοδεία με “Αντιγόνη” του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία Θέμη Μουμουλίδη.
