Συνέντευξη με τη Δώρα Θωμοπούλου
Συνέντευξη στη Δώρα Θωμοπούλου
Από το Βασίλη Χάγιο
Συναντήσαμε τη ταλαντούχα ηθοποιό Δώρα Θωμοπούλου και μας μίλησε για την παράσταση «La Cocinera» που παίζεται στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα», για την παιδική παράσταση «Το καράβι με το φόβο» που παίζεται στο θέατρο «Παραμυθίας», αλλά και για τα προσεχή σχέδιά της.
Σας βρίσκουμε στη παράσταση «La Cociera» που παίζεται στο θέατρο «Αγγέλων Βήμα». Μιλήστε μας για τον ρόλο σας.
Στην παράσταση «La Cocinera» του Eduardo Machado που παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στο Αγγέλων Βήμα, ο ρόλος μου είναι διττός και συμβολικός. Υποδύομαι τη seniora του σπιτιού που φυγαδεύεται από την Κούβα μαζί με μια μικρή ελίτ προσκείμενη στον Μπατίστα, την νύχτα που ο Φιντέλ Κάστρο προελαύνει στην Αβάνα. Φεύγοντας, ζητά από την Μαγείρισσα της να της ορκιστεί, πως θα φυλάξει το σπίτι της ακέραιο μέχρι το γυρισμό της και δεν θα το παραδώσει στους επαναστάτες. Μετά από σαράντα χρόνια, γυρίζει στην Κούβα η κόρη της Σενιόρας, να διεκδικήσει την περιουσία της μη γνωρίζοντας κάτι για τον όρκο αυτό.
Η παράσταση περνάει ένα πολιτικό μήνυμα. Μιλήστε μας για αυτό.
Η παράσταση διατρέχει την πολυκύμαντη σαραντάχρονη ιστορία της Κούβας. Η ιστορία μας ξεκινά τη βραδιά που ο Φιντέλ Κάστρο μπαίνει νικητής στην Αβάνα, φέρνοντας μαζί του την ανάγκη για αλλαγή και μια μεγάλη επανάσταση. Η πολιτική διάσταση του έργου φαντάζει τραγικά επίκαιρη στις μέρες μας. Μιλά ουσιαστικά για τη διαβρωτική δύναμη της κάθε εξουσίας, την ανάγκη για αλλαγή που καταλήγει να μετατραπεί σε τραγωδία ,μια επανάσταση ιδανικών και οραμάτων που έρχεται να σαρώσει ένα δικτατορικό καθεστώς και λειτουργεί πιο αυταρχικά από αυτό που θέλησε να ανατρέψει. Μοναδικό θύμα των πολιτικών αποφάσεων, αναταράξεων και διαβρώσεων είναι δυστυχώς πάντα και παντού, ο λαός.
Τι σας γοήτευσε στο κείμενο του έργου; Πείτε μου ένα απόσπασμα από το κείμενο του έργου που σας εκφράζει.
Το κείμενο με γοήτευσε από την πρώτη ανάγνωση. Είναι ολοκληρωμένο δραματουργικά με ενδιαφέροντες χαρακτήρες που λειτουργούν με συνέπεια στα πιστεύω τους και την εξέλιξη τους στη ροή της ιστορίας. Πρόκειται για ένα κείμενο πυκνό σχεδόν σπονδυλωτό που συμπυκνώνει την ιστορία ενός ολόκληρου λαού μέσα από τα μάτια μια μαγείρισσας μέσα σε σαράντα χρόνια. Έχει βαθύ περιεχόμενο χωρίς να σε βαραίνει και μια περίεργη τιμιότητα και ηθική που δεν συναντάμε εύκολα στις μέρες μας. Το τελευταίο αυτό με συγκινεί βαθιά .Συναντάμε ανθρώπους ακέραιους που δεν καταπατούν τα πιστεύω τους, δεν πάνε με το κύμα , μένουν σταθεροί και λίγο ονειροπόλοι. Δεν ξέρω αν μπορώ να διαλέξω ένα μόνο απόσπασμα από το κείμενο. Είναι πάντως ανατριχιαστικά τα τελευταία λόγια της μαγείρισσας, όταν καταλαβαίνει πως σαράντα χρόνια κράταγε μια υπόσχεση , έναν όρκο χωρίς αντίκρισμα.
Πως είναι να συνεργάζεστε με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου; Τι είναι αυτό που θαυμάζετε στο χαρακτήρα της;
Με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου είναι η πρώτη φορά που ανταμώνουμε προσωπικά και καλλιτεχνικά. Είναι θαυμάσιος άνθρωπος , πολύ ταλαντούχα και δοτική. Είναι μεγάλη μου χαρά που είμαστε μαζί φέτος στη σκηνή και μακάρι στο μέλλον να προκύψουν και άλλες συναντήσεις.
Πως είναι η συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη της παράστασης Λεωνίδα Παπαδόπουλο;
Με το Λεωνίδα Παπαδόπουλο είμαστε φίλοι και συνεργάτες. Είναι η τρίτη φορά που συνεργαζόμαστε. Η πρώτη μας συνάντηση και καθοριστική για μένα έγινε πριν τρία χρόνια στο ΚΘΒΕ στην παράσταση «Μικρασία» , μια παράσταση μνήμης για τις χαμένες πατρίδες. Η γνωριμία μου με το Λεωνίδα, ήταν μια ευτυχής συγκυρία στη ζωή μου, έχουμε κοινό τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, κοινές αξίες και κώδικες επικοινωνίας εντός και εκτός σκηνής. Πιστεύω πολύ σε εκείνον , στο όραμα του για το θέατρο ,στο ταλέντο του , θεωρώ και ελπίζω πως στο μέλλον θα μας απασχολήσει έντονα με τη δουλειά και τη παρουσία του.
Επίσης συμμετέχετε και στη παράσταση «Το καράβι με το φόβο» που παίζεται στο θέατρο «Παραμυθίας». Το έργο μιλά για τις φοβίες. Εσείς έχετε φόβους ή φοβίες;
Με τη συνεργάτη μου , συγγραφέα και ηθοποιό Βίκυ Θαλασσινού δημιουργήσαμε το 2009 την ομάδα «La Strada», με την οποία δραστηριοποιούμαστε στο χώρο του παιδικού θεάτρου. Οι παραστάσεις μας είναι διαδραστικές , με έντονο το αφηγηματικό στοιχείο και ζωντανή παραδοσιακή μουσική. Φέτος επιλέξαμε να παρουσιάσουμε ένα λαϊκό παραμύθι από την Εύβοια , «Το Καράβι με το φόβο». Συνοδοιπόρος μας στο ταξίδι αυτό η Μαρία Κοτσίρη με τις υπέροχες μουσικές της. Το παραμύθι μας ακουμπά το συναισθηματικό κόσμο μας, μικρών και μεγάλων, και φωτίζει το ζήτημα του φόβου. Όλοι μας φοβόμαστε κάτι πραγματικό ή φανταστικό, όλοι μας φοβόμαστε πως κάποια στιγμή θα φοβηθούμε. Ο επερχόμενος φόβος μας δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερο φόβο. Στόχος του παραμυθιού μας, είναι να νιώσουμε πως το συναίσθημα του φόβου είναι κάτι φυσικό, μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε, να πορευτούμε μαζί του, να γίνουμε πιο δυνατοί, να ταξιδέψουμε άφοβα παρέα του.
Τα παιδιά πως ανταποκρίνονται; Θεωρείτε ότι το παιδικό κοινό είναι πιο σκληρό στη κριτική του;
Η ανταπόκριση των μικρών, αλλά και των μεγάλων μας φίλων είναι πολύ θετική. Τα παιδιά συμμετέχουν στην πορεία της δράσης , γίνονται θα λέγαμε συνδημιουργοί στη θεατρική πράξη, τραγουδούν, χορεύουν και παίρνουν μέρος στους αυτοσχεδιασμούς και τα θεατρικά παιχνίδια. Το παιδικό κοινό δε διαφέρει από αυτό των ενηλίκων. Όλοι μας χρειαζόμαστε ειλικρίνεια και τιμιότητα σε αυτό που προσφέρουμε και σε αυτό που λαμβάνουμε. Κανείς δεν μπορεί να ξεγελάσει κανέναν και να υποτιμήσει τη νοημοσύνη του. Αν τα παιδιά αντιληφθούν μια κακή πρόθεση εκ μέρους σου, μπορούν να γίνουν πολύ σκληρά, να σε ακυρώσουν και να αντιδράσουν σπασμωδικά. Αντιμετωπίζουμε τις παραστάσεις για παιδιά όπως και αυτές των ενηλίκων με σοβαρότητα , αλήθεια χωρίς ίχνος διδακτισμού.
Ο χώρος της τηλεόρασης σας ενδιαφέρει; Σας έχει γίνει πρόταση για κάποιο σήριαλ;
Ο χώρος της πολύπαθης τηλεόρασης, με ενδιέφερε περισσότερο παλιότερα, όταν γίνονταν αξιόλογες δουλειές σε επίπεδο μυθοπλασίας, μεταφορές μυθιστορημάτων, τώρα τα πράγματα βρίσκονται σε μια καμπή ψάχνοντας τον βηματισμό τους. Ας ελπίσουμε να πάνε όλα καλύτερα. Μου είχε γίνει κάποια πρόταση από Κύπρο, η οποία τελικά δεν ευδοκίμησε .
Θέτετε προκλήσεις στον εαυτό σας, για να βελτιώνεστε καλλιτεχνικά αλλά και ως άνθρωπος;
Ως σκεπτόμενοι άνθρωποι οφείλουμε να θέτουμε συνεχώς προκλήσεις για να πάμε παρακάτω στο ταξίδι της ζωής και της τέχνης.
Με ποια κριτήρια επιλέγετε μια συνεργασία;
Προσπαθώ να επιλέγω μια συνεργασία με κριτήριο τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου και τις καλλιτεχνικές του θέσεις και προτάσεις.
Με ποιους καλλιτέχνες θα θέλατε στο μέλλον να συνεργαστείτε;
Με πολλούς που έχω γνωρίσει και θαυμάσει τη δουλειά τους και με άλλους που δεν τους ξέρω ακόμη, περιμένω τη ζωή να μου τους φέρει στο δρόμο μου.
Ποια είναι η γνώμη σας για τις κριτικές; Αν διαβάσετε μια αρνητική κριτική πως θα αντιδράσετε;
Ως θεατρολόγος θεωρώ, την κριτική των θεατρικών παραστάσεων πολύ χρήσιμο εργαλείο για της εξέλιξη της θεατρικής τέχνης, τη σκηνοθετική πορεία του εκάστοτε σκηνοθέτη, την ερμηνευτική προσέγγιση των ηθοποιών σε κάθε ρόλο και όλων των ανθρώπων που εργάζονται για να ζωντανέψει μια παράσταση, αρκεί η κριτική αυτή να μην είναι στείρα, να μη χρησιμοποιεί μια ξύλινη γλώσσα να μην είναι εμπαθής και υποκινούμενη με σκοπό να εκθειάσει ή να λοιδορήσει μια καλλιτεχνική προσπάθεια. Μια αρνητική κριτική είναι εξίσου σημαντική με μια θετική , ίσως και πιο χρήσιμη πολλές φορές. Η δουλειά μας δεν μπορεί να αρέσει σε όλους και τελικός αποδέκτης είναι ο κόσμος .
Πιστεύετε ότι το θέατρο «γιατρεύει» τις ψυχές τω θεατών;
Αν όχι να τις γιατρέψει ας ελπίσουμε ότι μπορεί τουλάχιστον να τις ταξιδέψει για λίγο, να τις βγάλει από τη ρουτίνα τους, να τις μαγέψει.
Αν σας ζητούσαν να γράψετε ένα σύνθημα σε ένα τοίχο, ποιο θα ήταν αυτό;
‘Όταν πιστεύουμε σε κάτι ανύπαρκτο με πάθος, τελικά το δημιουργούμε. Ότι δε συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά…’ Νίκος Καζαντζάκης
Τα προσεχή σχέδιά σας;
Με τη Μαγείρισσα φιλοδοξούμε να κάνουμε παραστάσεις και εκτός Αθήνας, μέχρι το τέλος της σεζόν εκτός από τις παραστάσεις μας στο Αγγέλων Βήμα και παράλληλα ολοκληρώνω τη διπλωματική μου εργασία του μεταπτυχιακού προγράμματος του τμήματος θεάτρου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Θεατρικά αναμένω νέες προκλήσεις και προτάσεις, όποτε αυτές έρθουν.
