Η «Γκάμπυ» της Κίρκης Καραλή
Η «Γκάμπυ» της Κίρκης Καραλή
Πριν περίπου τρία χρόνια, η Κίρκη Καραλή βρέθηκε στο εστιατόριο ενός φίλου της όταν τον ενημέρωσαν απ' την κουζίνα ότι είναι έτοιμη η σπεσιαλιτέ της ημέρας. «Τα γιουβαρλάκια έρχονται και πρέπει να τα πάμε οπωσδήποτε στην Τζένη. Θα ξετρελαθεί» είπε εκείνος. «Ποια είναι η Τζένη;» απάντησε. «Πρέπει να τη γνωρίσεις» της είπε και κανόνισε να πάνε στις δύο μετά τα μεσάνυχτα, σε κάτι στενά κάτω απ' τη Συγγρού. Χτύπησαν το κουδούνι μιας πόρτας με κόκκινο φωτάκι και η Τζένη τους άνοιξε. Η σκηνοθέτις βρέθηκε για πρώτη φορά στον επαγγελματικό χώρο μιας ιερόδουλης. «Ο φωτισμός, τα υφάσματα, τα χρώματα, τα σεξουαλικά αντικείμενα, τα εκθαμβωτικά ψηλοτάκουνα, οι αφίσες ήταν όπως τα είχα, ως τότε, δει μόνο σε κινηματογραφικές σκηνές» θυμάται. «Η μυρωδιά ήταν μια νέα πληροφορία. Η συζήτηση που ακολούθησε, έγινε πάνω στο κρεβάτι της Τζένης και ήταν αυτή που γκρέμισε το στερεότυπο που το σκηνικό γύρω μας πλάσαρε. Μιλούσαν για το αυγολέμονο στα γιουβαρλάκια, για συνταγές κέικ, για την πολιτική, για τη φορολογία, για θεατρικές παραστάσεις και για μια γειτόνισσα. Γύρω μας μαστίγια και αυτοί να λένε για κέικ. Αφού φύγαμε, είπα στο φίλο μου πως η Τζένη είναι ρόλος. "Εχεις διαβάσει το βιβλίο της Γαβριέλλας Ουσάκοβα;" με ρώτησε. Έτσι άρχισαν όλα».
Μαζί με την Αναστασία Τζέλλου, εμπνεύστηκαν από αυτό το κείμενο και συνέθεσαν ένα θεατρικό έργο για μια γυναίκα «του δρόμου» που σπάει το στερεότυπο της εικόνας της, που παλεύει για τη χειραφέτηση και την ανεξαρτησία της, που μάχεται την ίδια της την ευαισθησία, θέλοντας να φανεί σκληρή, και που καταλήγει λαμπερά αισιόδοξη και δυνατή, παρά τις προκλήσεις της ζωής της και τα εμπόδια που η ίδια έβαλε στο δρόμο της. Οι πρόβες για την «Γκάμπυ» ξεκίνησαν στα μέσα Ιουλίου, με μπούσουλα πολλές σκηνές, πολλών σελίδων. Σταδιακά, με ομαδική δουλειά, ιδέες και αυτοσχεδιασμό σε συνεργασία με την Τατιάννα Μύρκου που επιμελήθηκε την κίνηση, κατέληξαν σε πολλά διαφορετικά draft και στην τελική σύνθεση του έργου.
«Το έργο ξεκινάει το 1960. Τότε η Γκάμπυ είναι περίπου 40 ετών» είπε στο ΝΣυν η Κίρκη Καραλή. «Ένα βράδυ, ο εαυτός της σε μικρή ηλικία, φτάνει στο σπίτι της. Αυτό το μικρό κορίτσι δεν φαντάζεται το μέλλον του, όπως το βλέπει μπαίνοντας σ' αυτό το σπίτι, καθώς τίποτα δεν το προϊδεάζει για τη συνέχεια. Σταδιακά, με μια ανασκόπηση της ζωής τους σε νεαρή ηλικία, διαφαίνεται η …περιπετειώδης συνέχεια. Στο σπίτι, δεν αργεί να φτάσει κι ο εαυτός τους σε μεγαλύτερη ηλικία. Οι τρεις τους, κατά κάποιον τρόπο, αρχίζουν να συζούν, να μεγαλώνουν μαζί. Η ζωή κυλάει με τον χρόνο να τρέχει προς διαφορετικές κατευθύνσεις: πότε πίσω, πότε μπρος, πότε ομαλά στο παρόν. Οι τρεις τους έχουν διαφορετικές μεταξύ τους ενέργειες, άλλες απορίες, άλλες εμμονές. Οι άντρες περνούν απ΄ τη ζωή τους, φεύγουν κι εκείνες, στην πολυσύχναστη μοναξιά τους, δεν παύουν πότε να τους «υπηρετούν» και πότε να τους «εξουσιάζουν», με τα λάγνα όπλα τους. Η ερώτηση είναι: πώς θα αντιδράσει η Γκάμπυ, όταν δει τον εαυτό της σε μεγάλη ηλικία να φεύγει απ' τη ζωή; Πώς θα συνεχίσει τη ζωή της; Μπροστά στη ματαιότητα, το μόνο που σου μένει, είναι να είσαι ευαίσθητος στον Κόσμο».
Τα πέντε αγόρια της παράστασης είναι φετινοί απόφοιτοι της δραματικής σχολής του Θεάτρου Τέχνης, ενώ ο Άγγελος Παπαδημητρίου υποδύεται την Γκάμπυ. «Έψαχνε την ηρωίδα από πολλές πλευρές, τον απασχολούσε τι φοράει, τι μπορεί να τραγουδάει, πώς κινείται» συνεχίζει η σκηνοθέτις. «Παρόλο το μεγαλείο της καλλιτεχνικής του υπόστασης, μας αντιμετώπισε όλους, όχι ως μια νέα γενιά χωρίς εμπειρία, αλλά ως γενιά με πρόταση, η οποία αξίζει τον σεβασμό και την αγάπη του. Η παρουσία του, οι προτάσεις και η αισιόδοξη ματιά του, ήταν καταλυτικής σημασίας για το αποτέλεσμα της θεατρικής παράστασης και την αίσθηση παρέας στις πρόβες. Δεν έψαχνα την αρσενική πλευρά της Γκάμπυ, αν και υπάρχει κι αυτή. Είχα ως στόχο αποκλειστικά τον Άγγελο Παπαδημητρίου. Ήθελα την sui generis προσωπικότητά του, το «αντιεξουσιαστικό» βλέμμα του πάνω στο θέατρο, τη φωνή του που μοιάζει να βγαίνει από γραμμόφωνο, τον φινετσάτο τρόπο με τον οποίο χειρίζεται ως εικαστικός το κιτς, την καλλιέργειά του και την πληθωρική παρουσία του, τον αντισυμβατικό χαρακτήρα του που σε προδιαθέτει για την αντιπάθειά του απέναντι στα στερεότυπα, την φυσική ικανότητα που έχει να αναμεταδίδει θετική ενέργεια και χαμόγελο, την τρυφερή ενεργητικότητά του, το ότι καταφέρνει να μετασχηματίζει το παλιό σε σύγχρονο (και ως εικαστικός καλλιτέχνης και ως άνθρωπος με εμπειρία ζωής που αναζητά διαρκώς το πρωτοποριακό), τη φιγούρα ενός παιχνιδιάρη μαζί και μελαγχολικού ανθρώπου».
Ταυτότητα της παράστασης
«Γκάμπυ» (Μείνατε ευαίσθητοι) Εμπνευσμένο από το βιβλίο της Γαβριέλλας Ουσάκοβα, «Η ζωή μου», των εκδόσεων Κάκτος και από ήρωες των χρονογραφημάτων του Νίκου Τσιφόρου.
Δραματουργία: Αναστασία Τζέλλου - Κίρκη Καραλή.
Σκηνοθεσία - Μουσική επιμέλεια: Κίρκη Καραλή.
Πρωταγωνιστούν: Γωγώ Μπρέμπου, Άγγελος Παπαδημητρίου, Λίλα Μπακλέση.
Μαζί τους οι ηθοποιοί: Βαγγέλης Αμπατζής, Μανώλης Κλωνάρης, Νίκος Λεκάκης, Γιώργος Σαββίδης, Άλεξ Τριανταφύλλου.
Στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου (Προφ. Δανιήλ 3-5 & Πλαταιών, Κεραμεικός, τηλ. 211-0132-002). Δευτέρα στις 19.00 και Τρίτη στις 21.00.
