«Ενώ το πλοίο ταξιδεύει» της Γαλάτειας Καζαντζάκη στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης»
«Ενώ το πλοίο ταξιδεύει» της Γαλάτειας Καζαντζάκη στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης»
Είναι το έργο της Γαλάτειας Καζαντζάκη « Ενώ το πλοίο ταξιδεύει». Είναι ένα από τα θεατρικά έργα της, το οποίο ανέβηκε από την «Ομάδα 7» ύστερα από 72 χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα στο Εθνικό Θέατρο. Η σκηνοθεσία του έργου από την Βίκυ Μαστρογιάννη είναι ελαφρώς μονότονη. Είναι ένα «κατασκεύασμα» μονότονο με ρητορισμούς κάπου-κάπου, με μια αναρχία στην όλη σύνθεση του, με μια «μοιραία» γυναίκα, την κόρη του πλοιάρχου που ανεβοκατεβαίνει μεταξύ πρώτης θέσεως και καζανιών.
Το έργο της Γαλάτειας Καζαντζάκη περιγράφει διάφορους ταξιδιώτες του καταστρώματος, της πρώτης και της δεύτερης θέσης, αλλά χωρίς καμία ιδιαίτερη πνοή, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο σκηνοθετικό εφέ της Βίκυς Μαστρογιάννη, χωρίς κανένα σκοπό, έκφραση και ψυχή.
Μια απόπειρα κινηματογραφικού κατασκευάσματος και για να τελειώσει έριξε το πλοίο στους βράχους με το παράδοξο ναυτικό φαινόμενο του θερμαστή… στο τιμόνι. Γιατί αυτή η φασαρία και οι πνιγμοί;
Είναι απορία εις άξιον γιατί ένα τόσο γνωστό έργο το κάνατε τόσο «alternative». Και τι εννοώ με αυτό; Καταρχήν πάνω στη σκηνή παρουσιάζεται ένας ημίγυμνος άνδρας( Μάνος Παπαδάς) όπου στην ουσία αφηγείται την ιστορία του πλοίου που ταξιδεύει, στο τέλος της παράστασης παρουσιάζεται εντελώς γυμνός. Τι ακριβώς συμβολίζει το γυμνό στο τέλος της παράστασης;
Το σκηνικό και τα κοστούμια της Ελένης Νανοπούλου με το κόκκινο σεντόνι που απλωνόταν σε όλη την σκηνή , ήταν ένα λιτό σκηνικό χωρίς εναλλαγές ,ώστε η πλοκή της υπόθεσης να εξελίσσεται μονότονα. Τα κοστούμια όλων των ηθοποιών και αντρών και γυναικών ήταν μαύρα χωρίς να υπάρχουν εναλλαγές κατά την διάρκεια της παράστασης, κάνοντας τη θέαση ακόμα πιο κουραστική και μονότονη. Οι φωτισμοί και το Video Art του Γιώργου Ζαφειρίου και η μουσική του Γιώργου Καλογερόπουλου παρεμβαίνουν αισθητικά κάνοντας την παράσταση να εξελίσσεται πιο ομαλά και πιο ευχάριστα.
Οι ηθοποιοί της παράστασης Ανδρονίκη Αβδελιώτη, Γιώργος Ανδράκης, Άλκης Ζούπας, Μαίρη Λούσυ, Βίκυ Μαστρογιάννη, Μάνος Παπαδάς, Βασιλική Σκευοφύλαξ, Νίκος Χρηστίδης, ήταν ικανοποιητικοί,διότι δεν ήταν δυνατό να ακούσω καθαρά αυτά που έλεγαν πάνω στη σκηνή, πράγμα που με απογοήτευσε. Οι ερμηνείες ήταν τελείως ερασιτεχνικές και κατ’ επέκταση σχεδόν απογοητευτικές.
Βασίλης Χάγιος
